Maciej Wierzyński i Wiesław Wilczyński byli na Smolnej i mówili o swoich pasjach, o sprawach dla nich ważnych. Pan Wierzyński wręcz powiedział, że nie będzie mówił na zadany temat, tylko o tym co go interesuje i to jest super. Nie ma sensu wypowiadać się na każdy temat, chociaż myślę, że on mógłby mówić o wielu sprawach i zawsze byłoby to mądre. Tak wyszło, że za zdjęcia ze spotkania z Panem Wilczyńskim zabrałem się dopiero dzisiaj, po jego opuszczeniu stanowiska dyrektorskiego i po piątkowym wywiadzie w Wyborczej. Spróbowałem trochę poczytać wpisy na forach i to było smutne, bo ilość żółci jak zwykle mnie przeraziła. Myślę, że to cena za bycie politykiem i urzędnikiem i nie jestem pewien, czy to taka polska specyfika, czy ogólnoświatowa.
Dzięki za świetne zdjęcia, byłem niestety tylko na drugim spotkaniu. Obawiam się, że specyficzny sposób reakcji na sukces w Polsce może wynikać z naszej stosunkowo niskiej gotowości do współpracy. Lubimy być z ludźmi, ale gdy ktoś ma duży sukces, to odbieramy to jako naszą porażkę. A może mamy zbyt duże kompleksy i duże sukcesy wydają się niemożliwe do osiągnięcia czy wykorzystania ich siły mobilizacyjnej.
OdpowiedzUsuńVictor W.
czyli to my Polacy, w swojej wspaniałości i nieomylności, ferujemy wyroki skazujące niemogąc znieść cudzego sukcesu, będąc pewnymi, że zawsze jest drugie dno
OdpowiedzUsuń